Aπό την όχθη της Λίμνης Δόξας στην κορυφή της Ντουρντουβάνας

Για εκείνον που επιθυμεί να περιπλανηθεί στα μονοπάτια της φύσης και να απολαύσει την ασυναγώνιστη εμπειρία ελευθερίας, ο αξιόπιστος εξοπλισμός αποτελεί βασική προϋπόθεση, πάντα προσαρμοσμένος στη δραστηριότητα και την εποχή. Την άνοιξη προτιμώνται ελαφριά ρούχα, που προσφέρουν ευελιξία.

Προσωπικά, επιλέγω παντελόνια που μετατρέπονται εύκολα σε βερμούδες, επιτρέποντάς μου να προσαρμόζομαι στις αλλαγές της θερμοκρασίας. Ένα αντιανεμικό και αδιάβροχο softshell δεν λείπει ποτέ από το σακίδιό μου, ενώ καπέλο και γυαλιά ηλίου προσφέρουν την απαραίτητη προστασία από την έντονη ακτινοβολία, ειδικά στα μεγάλα υψόμετρα. Ο βασικός εξοπλισμός συμπληρώνεται με ορειβατικές μπότες, ειδικές κάλτσες πεζοπορίας, ένα ελαφρύ, διαπνέον t-shirt και ένα φλις για τις στιγμές που η θερμοκρασία πέφτει. Έτσι, κάθε εξόρμηση γίνεται όχι μόνο ευχάριστη, αλλά και μια ασφαλής εμπειρία. Το ορειβατικό μου σακίδιο είναι τώρα έτοιμο να με συντροφεύσει στην ανοιξιάτικη εξόρμησή μου.

Δύο ώρες και κάτι αργότερα, βρίσκομαι στην καρδιά της Ορεινής Κορινθίας, ανάμεσα στις πλαγιές της Ζήρειας και του Χελμού. Ο δρόμος με οδηγεί μακριά από την αστική βουή, εκεί όπου ο αέρας μυρίζει καθαρά και δροσερά. Ο λόγος για τη Λίμνη Δόξα, που αυτή την εποχή φορά το χρωματιστό της πέπλο και καλωσορίζει πεζοπόρους, φυσιολάτρες και απλούς παρατηρητές της μοναδικής της ανοιξιάτικης ομορφιάς, σε μια εμπειρία που ξεχειλίζει από βαθύ πράσινο. Πρόκειται για μια λίμνη που, παρόλο που είναι τεχνητή, είναι απόλυτα ενσωματωμένη στο φυσικό περιβάλλον γύρω της.

Συλλέγοντας εικόνες της λίμνης

Βρισκόμαστε στα 900 μ. υψόμετρο, στην Αρχαία Φενεό Κορινθίας. Αντικρίζοντας τη λίμνη, κατεβαίνω να τη γνωρίσω περπατώντας γύρω της, καθώς εκείνη καθρεφτίζει στα νερά της τα λιγοστά σύννεφα του ουρανού. Σταματώ και κοιτάζω απέναντι: το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, πάνω σε μια λεπτή λωρίδα γης -λευκό και λιτό- ξεχωρίζει θαυμαστά ανάμεσα στους γαλαζοπράσινους χρωματισμούς του τοπίου. Μοιάζει τέλεια τοποθετημένο, και εγώ αφήνω το βλέμμα μου να στέκεται σε αυτό για πολλή ώρα, χωρίς να κουράζομαι.

Λίγο αργότερα, θα συναντήσω τους τοπικούς παραγωγούς με εκείνη τη ζεστασιά που δεν προσποιείται, θα κεραστώ μέλι και ψωμί -όλα μοιάζουν να έχουν άλλη γεύση εδώ. Ύστερα, θα συνεχίσω να περπατώ αργά, παρατηρώντας και συλλέγοντας εικόνες.